منشور کوروش؛ میراثی یگانه در تاریخ باستان و نماد حقوق بشر

منشور کوروش، سندی بی‌بدیل در میان آثار باستانی جهان، نه تنها به دلیل قدمت تاریخی، بلکه به خاطر محتوای انسان‌دوستانه و پیشرو خود، جایگاهی ویژه یافته است. این اثر که پس از فتح بابل در سال ۵۳۹ پیش از میلاد نگاشته شد، برخلاف فرمان‌های سلطنتی هم‌عصر خود، بر اصول آزادی اسیران، احترام به باورهای دینی اقوام مغلوب و مشارکت در بازسازی فرهنگی تأکید دارد. کوروش بزرگ، بنیان‌گذار امپراتوری هخامنشی، با نگارش این منشور، فراتر از اعلام پیروزی نظامی، اصولی را بنیان نهاد که در تاریخ باستان بی‌سابقه بود. این سند، که از آن به عنوان یکی از نخستین اسناد حقوق بشر یاد می‌شود، نمادی جهانی از همزیستی مسالمت‌آمیز، عدالت و تلاش برای احیای فرهنگی است. ثبت منشور کوروش در میراث جهانی یونسکو، گامی مهم در جهت بازشناسی و پاسداشت میراث مشترک بشریت تلقی می‌شود.

منبع: irna_1313