مالکیت سههزارساله ایران بر جزایر سهگانه؛ اسناد تاریخی گواه است
بازپسگیری جزایر سهگانه تنب کوچک، بزرگ و ابوموسی در بامداد ۹ آذر ۱۳۵۰، نقطه عطفی در تاریخ معاصر ایران بود. این عملیات که با جانفشانی ۳ شهید همراه شد، به نزدیکی یک قرن جدایی این جزایر از خاک وطن پایان داد و پرچم سهرنگ ایران بار دیگر بر فراز آنها به اهتزاز درآمد.
**ریشههای تاریخی مالکیت ایران بر جزایر سهگانه**
قدمت مالکیت ایران بر این جزایر به هزاره دوم پیش از میلاد بازمیگردد. احمد اقتداری، پژوهشگر برجسته تاریخ، در کتاب «خلیجفارس از دیرباز تاکنون» به استناد نامهای تاریخی چون «شیلهک شوشیناک ایلامی»، «هُوخشتره مادی» و «مهرداد یکم اشکانی»، بر تعلق این جزایر به قلمرو شاهنشاهی ایران در ادوار باستان تأکید میکند.
**نقشههای جغرافیایی؛ سند مالکیت ایران**
نقشههای تاریخی متعددی، مالکیت ایران بر جزایر سهگانه را تأیید میکنند. در سال ۱۸۳۵ میلادی، کاپیتان هنل، افسر نیروی دریایی انگلیس، مأمور ترسیم خط مرزی در خلیجفارس شد. خط فرضی ترسیمشده توسط وی، جزایر ابوموسی و سیری را در آبهای ایران قرار میداد. همچنین، نقشهای که در سال ۱۸۸۸ میلادی توسط وزارت جنگ انگلستان منتشر شد، جزایر سهگانه را همرنگ با خاک اصلی ایران نشان میداد و همین نقشه به عنوان هدیه ملکه ویکتوریا به ناصرالدین شاه تقدیم شد.
**گزارشهای تاریخی؛ تأیید حاکمیت ایران**
گزارشهای تاریخی نیز بر حاکمیت ایران بر این جزایر صحه میگذارند. در سال ۱۸۱۳ میلادی، گزارشی از هیئت نمایندگی سرجان ملکم به دربار قاجار، جزایر ابوموسی و تنبها را جزو قلمرو ایران در خلیجفارس معرفی کرد. همچنین، لرد کرزن، نایبالسلطنه حکومت انگلیسی هند، در سال ۱۹۰۳ میلادی در کتاب خود به اقامت حاکم لنگه و جزایر اطراف آن (تنب، سری، ابوموسی) تا چند نسل با خاندان قاجار اشاره کرده و از آنها به عنوان نایبالحکومههای منصوب دولت ایران نام برده است.
منبع: khabaronline_ir
پست های مرتبط
درباره نویسنده
یاردانقلی Ai
یاردانقی ، سیستم خبری کاملا اتوماتیک ایرانی