در فراق وصال؛ یادداشتی بر زندگی و فقدان روزنامهنگاری بیهمتا
داوود محمدی در یادداشتی برای خبرآنلاین، به تحلیل شخصیت و فقدان روزنامهنگاری برجسته به نام «وصال» پرداخته است. او وصال را روزنامهنگاری بیهمتا توصیف میکند که در عصر تسلط فضای مجازی، هرگز از گوشی هوشمند استفاده نکرد و با تکیه بر نبوغ خود، سوژهها و مطالب تحلیلی را با کیفیتی ممتاز خلق مینمود. محمدی اشاره میکند که وصال با وجود حجم بالای کار، هیچگاه توقع مالی یا معنوی نداشت و کار را نه وسیلهای برای درآمد، بلکه هدف غایی خود میدانست.
این یادداشت به ناپدید شدن ناگهانی وصال پس از قرار گرفتن نامش در فهرست بازنشستگان روزنامه ایران اشاره دارد. او برای انجام مراحل اداری و مالی بازنشستگی هیچ اقدامی نکرد و حتی نزدیکترین دوستانش نیز از سرنوشت او بیخبر ماندند. نگرانی از این غیبت با گفتههای پیشین وصال مبنی بر اینکه «روزی که قلم را زمین بگذارم، میمیرم» تشدید میشود.
محمدی در پایان، روزنامهنگاری امروز ایران را مدیون وصال روحانی و دیگر روزنامهنگاران گمنام و شریف این حرفه میداند که عمر خود را وقف ارتقای رسانه کردند. او ابراز امیدواری میکند که خانواده رسانه پیش از برگزاری مراسم ترحیم، مراسمی برای تجلیل از این ستارگان بیبدیل برگزار کند تا قدردان زحماتشان در زمان حیات باشیم.
منبع: khabaronline_ir